درد عشقی کشیده ام که مپرسـ

زهر هجری چشیده ام که مپرسـ

گشته ام در جهان و آخر کار دلبری برگزیده ام که مپرسـ

بی تو در کلبه ی گدایی خویش رنج هایی کشیده ام که مپرسـ

همچو حافظ غریب در ره عشق

به مقامی رسیده ام که مپرسـ

radmanesh

قدری ساکت...

در این مدت فهمیدم...

چشمانمان قدرت بیان دردهارا بیشتر از زبانمان بلدند ...!

همیشه هم لازم نیس نگرانش باشی

همیشه هم لازم نیس امید زندگیت باشه

همیشه هم لازم نیس بهت وفادار باشه

آدمای امروزی آدم که نیستن...!

پس توهم خودتو برای هر تغییری آماده کن

از من بشنو آماده نکنی

زندگیت به فـــــاکهـ

دوست داشتنت چه گناه باشد چه اشتباه...

گناه میکنم تورا

حتی به اشتباه...

اشک چشمانم را فرو ریختم بر گناهانم

گناه عاشق شدن...

گناهی که بر گردنم مانده بود

اشک ریختم و آه زدم

بر حال و روزی که دچار گناه عاشقی شد

شاید تقدیر من نرسیدن به تو بود

شاید سرنوشت بارانی در انتظارم بود

شاید خوشی قسمتم نبود

ولی چه سخته

خوشی هایی که قسمتم نبود

با کسی قستمش کنم که حالا تو بهش میگی

×عشقـــــــم×

عشقم نرو

شاید از این شرمسار باشی که من عاشقت هستم

شاید خجالت بکشی که مجنونی مثل من داری

اما...

بیا این دقایق را پیش من باش

حداقل قبل مرگم هرم نفس هایت را کنارم داشته باشم

اصلا شور و عشق بوسهـ به همین ناگهانی بودنش است

عصبی هستی داری سرش فریاد میکشی

تورا در عرض چندثانیه درآغوش میکشد

و بعد روی تخت...و لبانت را تسخیر میکند

همینقدر ناگهانی

همینقدر زیبا

-چقد دوسم داری؟

-اندازه ی اعداد ... اعدادی که هیچوقت تموم نمیشن

دنیا مثل آینه ای در مقابل رخسار توست

اگر به او اخمو نگاه کنی او نیز اخمو نگاهت میکند

اگر ناامید به او نگاه کنی اوهم نا امید نگاهت میکند

پس چرا زیبا نگاه نمیکنی؟

با خنده به او نگاه کن اوهم با خنده نگاهت میکند

این باور غلط است که میگویند روزگار وحشی است

وحشی رفتار کرده ایم که همه ی کائنات در مقابلمان جبهه میگیرند ...